Choć nasze łodzie przeciekają... notatki lipnickie - Krzysztof Budziakowski

„Jak prosić siebie każdego dnia o odwagę życia bez odpowiedzi”. Cytat pochodzi ze zbioru wierszy Krzysztofa Budziakowskiego – lirycznych „notatek lipnickich”, książki bogato ilustrowanej reprodukcjami krakowskiego malarza i profesora Tadeusza Boruty. Budziakowski z wykształcenia jest filozofem, przed laty był podziemnym wydawcą, a dzisiaj to ocierający się o politykę społecznik, w końcu stateczny przedsiębiorca. Kiedyś zdecydował, jak wyznaje w jednym z wierszy, zostać poetą, „czyli zacząć żyć teraz naprawdę”. Poecie nieobce jest poranne carpe diem, ale i wieczorne zgłębianie tajemnicy memento mori. Pisze: „Mojego nieba tutaj nie ma”, co zapewne powoduje pragnienie, by „zostać poetą na chwilę”.

Budziakowski z dystansem podchodzi do swojej poezji, ale niepotrzebnie ubezpiecza lirykę, opatrując debiutancki tom wierszy podtytułem „notatki”. To prawda, sposób obrazowania i frazowania bliski jest poetyckiej prozie. Ale też zdaje się bliski poezji „drugiej przestrzeni” Miłosza. Od słowa do słowa poznajemy poetycki świat „wyłuskany z szarości i chropowatości dnia”. Warto zadumać się nad tą poezją, której materię ożywia łagodny szmer metafizyczny i wydobywający się spod słów eteryczny zapach kwitnącej lipy zmieszany z (codziennym ?) zapachem Chanel nr 5. Ale i też nad licznymi reprodukcjami prac Boruty, które dopełniają filozoficzną przestrzeń poetyckiej książki.