Wiersze miłosne dla Marii - Stanisław Srokowski

Te wiersze pisałem wtedy, kiedy przeżyłem już z Marią prawie pół wieku. Miłość doświadcza dobra i zła, kształtuje

się i hartuje w trudach ludzkiego bytowania, rozwija się i dojrzewa wraz z nami. Promieniuje tak samo jak piękno.

I przygląda się nam z ciekawością, kiedy wciąż idziemy w tym samym kierunku, trzymając się za ręce. Nieraz

boli, ale nawet wtedy, kiedy boli, wzmacnia nasz związek. Dzięki niej życie nabiera blasku i siły. Miłość podnosi na

duchu, otwiera nowe horyzonty i nadaje egzystencji głębszy, metafizyczny sens. Spójrzmy więc jak się rodziła nasza

miłość i jak się rozwijała, pokonując po drodze rozliczne przeszkody, cierpienia, lęki i choroby. Popatrzmy też jak

widzą to szczególne uczucie wielcy twórcy, poeci, artyści, duchowni, filozofowie. „Gdzie jest miłość, tam jest życie”

– Mahatma Gandhi. „Jedno jest tylko w życiu szczęście: kochać i być kochanym” – George Sand. „Miłość jest

pierwszą wśród nieśmiertelnych rzeczy” – Dante Alighieri. „Nie wystarczy pokochać, trzeba jeszcze umieć wziąć tę

miłość w ręce i przenieść ją przez całe życie” – Konstanty Ildefons Gałczyński. „Miłość jest jak drzewo: sama z siebie

rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz na ruinie serca dalej się zieleni” – Victor Hugo.

„Miłość potrafi znaleźć drogę tam, gdzie nie ma nawet ścieżki” – Eurypides. „Kochać drugiego człowieka oznacza

wielką pracę nad sobą” – ks. Jan Twardowski. „Wszystko, co w życiu zrozumiałem, zrozumiałem tylko dlatego,

że kocham” – Lew Tołstoj.